|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
Boortmeerbeek BHS
|
0 - 2 |
Don Bosco
|
|
|
| |
|
| |
(Klik hier voor de aanwezigheden) |
| |
Ricks relaas
Nobel is hij, schroom zelfs, wanneer hij vrijdagavond zijn deerne vraagt waar de gele voetbalsokken nu weer lagen. Het enige onderdeel dat hij nog mist om goedgemutst richting Boortmeerbeek te vertrekken en zijn draaischijfrol, zoals elke vrijdag, bescheiden op te nemen. Zijn deerne zucht en wijst het paar dat duidelijk bovenop de wasmand lag aan. Zakje vervolledigd trekt hij de deur achter zich dicht. Onwetend dat hij daar 5u later opnieuw zal staan, als een ander man.
Opwarmen doet hij als altijd. Eerst beentjes loslopen, rustig passing inoefenen en pas nadien de kannonskogels richting doelwachter afvuren. Rick is zorgvuldig in zijn opwarming en schuwt de blessure die andere, roekeloze opwarmers zo vaak parten speelt.
Vanavond mag hij nog eens een flank afschuimen. Blijkbaar zijn geprefereerde rol, veel meer dan in de centrale driehoek. Maar weinig medespelers weten dat, Rick is geen groot lawijt maar een stille kracht die zich schikt in de rol die de ploeg nodig heeft. Wel vanavond staat zijn pion daar waar hij die het liefst heeft.
De thuisploeg neemt met overschot zijn tijd om de match aan te vangen en vol goesting vliegt Rick er dan ook in. De ploeg draait goed en Rick voelt de bal vaak van voet naar voet gaan. Kansen versieren hoort er ook bij, evenals tegenaanvaller recupereren.
Zijn flank voelt als vanouds en de kilometerteller loopt zoals zo vaak aardig op. Hij heeft dat graag zo, die voetbalavond mag fysiek zwaarder zijn. Rick blijft een atleet die naast een overwinning ook een fysieke prestatie ambieert.
Al zijn inspanningen ten spijt, krijgt hij de beslissing niet geforceerd. Met een grijns kan hij Matthias wel feliciteren na de omgezette penalty. Duidelijk fout wel op Ruben. Hij stond er vlakbij en hekelde de keepersattitude die man neerhaalt na de passerende kap. Bewijs van weinig noblesse op ons niveau met een kaartloze scheidsrechter, dacht hij nog. Profetisch gedachtengoed zou later blijken.
Tijdens de rust vraagt onverlaat Robert of iedereen wel op de juiste positie staat gezien Rick zijn offensieve bijdrage bescheiden zou zijn. Met een bliksemende blik kan hij dat hersenloze voorstel afwenden en dat bleek de juiste beslissing. Want Robert aarzelt alleen voor de wachter niet en wat later staat Rick zelf moederziel alleen aan de rand van de zestien. De dichtsbijzijnde verdediger komt aanhollen van aan de middenlijn en ook de doelwachter loopt zijn richting uit om de hoek te verkleinen. Zijn opties zijn simpel: door de benen indien mogelijk, langs rechts krullend voorbij indien gewenst of een lucratieve lob erover indien gedurfd. Hij had zelfs nog de mogelijkheid om af te leggen aan de gevolgde vleugelspeler. Maar het is zijn dag niet. De doelwachter kan het schot behoorlijk eenvoudig pareren.
Dus weer die flank af, mee verdedigen. We staan nu 0-2 voor en dat willen we in het slot niet afgeven. Draaien, keren, de bal in hoekschop weren. In duel, klaar en duidelijk de zijne. Rick springt, kopt, en ziet het licht verdwijnen. Minuten later heropent hij de ogen. Vriend en vijand staat rondom hem gebogen. Het geel van zijn shirt dreigt weg te kwijnen. rood, bloedrood, overal, bloed, het is het zijne. Toch overdreven? Ik lig hier en ik leef! Maar de omstaanders bekeken zijn aangezicht. Die neus, vroeger recht maar nu scheef.
De onverlaat en dader is kwestie, die zo hoognodig met de voet boven de schofthoogte moest spelen, roept nog even: dit is voetbal. Meer is niet nodig om de lont helemaal te doen ontvlammen en een spervuur van verontwaardiging ontfermt zich over het stuk geval. Wanneer de rust wederkeert, blijkt ziekenhuis de juiste keuze en zodus gedaan met voetbal.
Een gratis fotoshoot krijgt Rick nu op zijn bord. Fotograaf in kwestie draagt gelukkig wel een sexy, witte short. Ze zijn lief en teder daar in Imelda. Terwijl Bary wacht in de lobby, flirtend met Gerda. Duidelijk en zonder twijfel toont het negatief: gebroken. En ook Bary vangt in lobby bot, mes in de rug gestoken. Want Rick zelf gaat met Gerdas liefde zijn wonde bekopen. Zo gaat dat met medelij en even voelden Ricks neusgaten zich weer vrij.
Ach een broedermoord in de spoed op vrijdagavond. Het zal niet de laatste zijn. Toen de zaterdag begon, zaten ze alweer gezamenlijk in de kantine. En hoe het nu verder moet met onze Rick, is wat ieders hart bezig houdt.
Uw reporter ter plaatse, duimend voor Ricks neus. |
|
| |
|
|
|
|
|
|
