|
|
|
| |
|
|
|
|
Don Bosco
|
4 - 3 |
Berg Op (Kampenhout)
|
|
|
| |
|
| |
(Klik hier voor de aanwezigheden) |
| |
De kern
Een whatsapp groepchat waar het windstil waait, gecombineerd met een website die aanwezigheidsrecords registreerde. Neen, deze vrijdag zou niet geruisloos de coulissen in vertrekken. Deze vrijdag besloot reeds vroeg in de week om zijn voet neer te planten naast de grootsten der historische fenomenen. Bestorming der Capitolen, het rondzwenken van de vastgeroeste straalstroom, de frontmanoeuvres van het zo gevreesde rode leger, allemaal randfenomenen in de marge van de realiteit die de voetballende vrijdag schiep. Eens alle administratie achter de kiezen, prijkten 16 zeer bekende en geliefde namen op het wedstrijdblad. Overvloed aan kwaliteit, goedlachse soevereiniteit en ongelimiteerde devotie overstroomde bij avondval dan ook ons gekend kunstgrasveld te midden van de Kesselse periferie.
Te vermelden wijzigingen dit seizoen? Eigenlijk eerder beperkt. Door de aanwezigheid van twee volbloed keepers kan u 1 van deze vorsers nu vaker terugvinden als links- of rechtsback. Schitterend om te zien hoe hij allesvernietigend zichzelf in duels smijt en daarmee sporadisch tegenstander en medestrever van een glimlach op het gelaat bedient. Degene die tussen het doelhout plaatsneemt, had ook ditmaal weer zijn invloed op het spelgebeuren met puike reddingen en gepaste tussenkomsten. Meer nog, hij wist zich vandaag warempel op de tabellen te plaatsen. Al wordt dat huzarenstukje straks meer in detail toegelicht.
De overige voetbalschoentjes stonden op hun gekende posities en met 16 snuiten mag het niet verbazen dat ook de bank overliep van gezelligheid en schaterend vermogen. Voor de tweede maal op rij mag Don Bosco zich zelfs in de handen wrijven en genieten van het applaus en verwonderde blikken der supporters. Terecht wint onze grootsheid aan aanzien in de Vlaams Brabantse kringen en het dient niet te verwonderen dat men dan ook in getalen afzakt naar onze wedstrijden. Hoe lang nog tot er supportercafes ontspruiten en menig bus zich vullen zal om een glimp van onszelf te aanschouwen? Alleen de schepper himself zal het weten.
-
Op papier wachtte ons een haalbare kaart met Berg Op, waar onze laatste ontmoeting tot een allesvernietigende 6-0 had geleid. Een avond die de bezoekers duidelijk niet waren vergeten en geenszins wensten te herhalen. We keken een fit en monter elftal in de ogen dat ook fysiek voldoende poten aan zijn lijf had gekweekt. Ze bezaten daarenboven nog het geduld om van achteruit te kantelen en het lef om indien nodig ook van buiten de zestien salvos te versturen. Don Bosco plaatste hiertegenover een overvloed van fysieke weelde, die bij de minste aftakeling van een wissel genoot, ongeremd enthousiasme en onverwachte uitvallen of combinaties. Twee stijlen die het duel tot een schouwspel verheven.
Zoals wel vaker op bruineveld schoten de bezoekers eerst raak. Goed doorgebroken en profiterend van de jeugdzondes in onze lukraak samengestelde verdediging poederde de spits zijn kogel voorbij Jelger in doel. Achtervolgen geblazen en dat met een gouden schoen die verder verkreupelde bij elke baltoets. Want de vloek van de schoen manifesteert zich dit jaar wel zeer prominent. Terwijl Jonas Bary in zijn nachtpon de trap naar de nachtsuite overwint, verglijdt zijn blik naar de gouden pracht die hij onder het binnen schrijnwerk steevast elke avond gadeslaat. De combinatie van zelfliefde en de vers gladgeboende trede maakte dat onze anders zo standvastige knuffelbeer zijn evenwicht verloor. Menige tellen later kust zijn geliefde hem wakker en blijkt de tedere hand op de onderrug onvoldoende om de uitstralende pijn volledig te neutraliseren. Onverwoestbaar als hij is, staat hij daags nadien alsnog op het veld. Tegen beter weten in zo blijkt. 3 weken rust op doktersvoorschrift. Zijn geplande reis zal blij zijn.
Wanneer Don Bosco achter staat, worden de bakens verzet en wonderen verricht. Zodus, speuren naar de aansluitingstreffer en deze vinden aan de rechtervoet van ons kleinste wonderkind. U hoort het reeds donderen en beseft donders goed wat er komen gaat. Vanuit het middenveld verstuurt Robert de bal in de loop van de onvermoeibare flankendwijler Woody. Want geloof mij beste lezer, de tijden dat u Wouter Dherde vooral terugvond met krampen rond de tachtigste minuut zijn voorbij. Deze duizendpoot metamorfoseerde zichzelf deze zomer tot een volbloed voetbalgod. Met een aanwezigheidsratio van honderd procent na twee wedstrijden, bereikt hij nu reeds hogere atmosferen dat we in het voorbije decennium mochten waarnemen. Zijn haarfijne voorzetten snoerden elke criticaster de mond en ditmaal was het Joris Donders die de bal afkomen zag en verkoos om zijn moment te initieren. Een veelvraat kunnen we Joris moeilijk noemen, maar hij schuimt doorheen de voetbalwateren en leeft van elke mogelijkheid die hij tot de zijne kan maken. Hoe hij de bal inschatte, controleerde en zonder scrupules de netten in pegelde verdient de nodige wierrook. Een prachtig staaltje techniek van een kleine man die zonder twijfel reeds een grote invloed op en naast het veld wist te vergaren. Bordjes niet voor het laatst weer gelijk.
Berg Op had echter lak aan de gelijkstand en verkoos om zonder pardoes ons centrum te doorprikken en poederend ons wederom met de neus op de feiten te drukken, achtervolgen dus. Het antwoord volgde snel. Robert die de bal aan de rechterzijde van de zestien in ontvangst nam en besloot overhoeks uit te halen. Meer dan waarschijnlijk zou het leder net buiten het doelkader een stille dood gestorven zijn, ware het niet dat de doelwachter dit anders inschatte en voor de duikende redding koos. Een prima keuze natuurlijk, met de nodige dramatiek en prachtige actiefotos als gevolg. Maar de kracht van het schot deed de bal ontsnappen uit zijn gestrekte hand. Natuurlijk was er een hen als de kippen bij om dat vrij leder zonder pardoes de netten in te tikken. Heer Van Beek maakte op die wijze dankbaar zijn derde van het seizoen.
Rusten met een felbevochten 2-2 na een aangename pot voetbal. Benny en Bary wisselden via de overdracht van de fluit de nodige lichaamssappen uit en de lokroep van de bank weerklonk zodanig hard dat sommigen met een kleine grimas toch opnieuw het veld op moesten.
-
Al dat achtervolgen maakt, als de golf in de branding, zelfs van de hardste steen een pietnuttige zandkorrel die enkel zijn kracht kan vinden door op te gaan en gebruik te maken van het geheel. Eerder dan in zijn enig en verwaarloosbaar bestaan de oplossing te zoeken in eigen glorie. Tijd om de koe bij de horens te vatten en Jelger Teucq belichaamde die gedachte. Gedaan met al die passing, al dat speuren, opbouwen en vakkundige spitsvondigheden. Tijd voor rechttoe rechtaan actie. De kortste weg naar doel dacht onze doelwachter, dat is natuurlijk de bal er zelf intrappen! Met al zijn macht en kunde katapulteerde hij het leder in een baan rond de aarde zoekend naar eeuwige roem. Zijn schot strandde een kleine 25 meter voor doel en botste de eerste maal op. Onder het duizelige trapleer vochtten drie verdedigers en onze vaandeldragende spits een felbevochten lichaamsduel uit om de beste positie te verkrijgen. Bovenop deze hoop covidoverdragende voetballiefhebbers transleerde de bezoekende keeper met gestrekte arm en wanhopige blik. Want hij zag het onvermijdelijke. Hij zag hoe hij te kort kwam, hoe Ruben fysiek onvermurwbaar is en hoe deze dan ook genadeloos het vallende leder in 1 tijd tussen zijn benen de netten in schoof. Don Bosco op voorsprong en Jelger nukkig dat zijn doelpoging tot slechts een assist werd herleid.
Winnen of verliezen heeft hij nog niet in de hand. Maar dat Ruben garant staal voor doelkansen is een understatement. Met mogelijks zijn beste seizoenstart ooit en nu reeds 4 doelpunten achter zijn naam, in amper 2 wedstrijden, scheert hij de hoogste der toppen. Van Beek loopt rond als een gevaar en kan wel eens op recordjacht zijn.
Hoe goed onze voorsprong ook verdedigd werd, Berg Op wou niet van een achterstand weten. Antonio had de moeite van de wereld met zijn aalvlugge en beresterke directe tegenstrever. Dat er vanuit die linkerflank niet meer gevaar doorstroomde naar het centrum kan enkel als een godsgeschenk omschreven worden. Eentje dat Strangio op zijn conto mag steken.
Hetzelfde gold voor de rechterflank waar Tony hemel en aarde verzette en zijn tegenstrever zo het voetbal kon beletten.
Neen, de flanken zaten dicht en dus zocht Kampenhout het centraal. Maar daar stonden legendes als Golsteyn, Boon B, Boon W nog gedekt door Rick. Absoluut geen doorkomen aan dus. De totale zonde wint dan ook het pleit als de aanvaller met geluk doorbreekt en al struikelend zijn schot kraakt en zo onze keeper verschalkt. De bordjes toch weer gelijk en ditmaal met het besef dat tijd en vermoeidheid ons parten gingen spelen.
Op zulke momenten wanneer de kopjes twijfelen en de schouders weemoedig de moedersschoot prefereren, kloppen de grootsten der Salecianen aan de poort. Mannen gepokt en gemazeld in de ongenaakbare voetballeer, gezegend met een fysiek vermogen dat enkel onze chocolade schoen kan overtreffen. Op zijn flank werd hij weggestuurd, op een queeste ongezien. Maar Woody ziet opportuniteiten waar anderen randvoorwaarden ervaren. Zijn tank terug gevuld, zuiver op karakter. De achterlijn ontwijkend en vanuit een ooghoek speurend naar geel gevaar voor doel. Zijn voorzet verstuurd, als een fusee, een schicht naar de overkant.
Gezien de woeste en oncontroleerbare kracht van de voorzet, beslist Bjorn wijselijk om het leder niet te beroeren. Het gevaar van beschadiging van eigen lijf en leden was namelijk huizenhoog. Een hersenkronkel die Vincent Robert niet bezat. Hij zag in Woody zijn strakke schuiver niets minder dan de voorbode van het bovenmenselijke. Controleren hoefde zelfs niet, gewoon in 1 tijd zuiver op de voet. Het leder van richting doen veranderen, de kromme tot een streep trekken, doelgericht en monumentaal. De streep zou later in de Vlaamse kroegen terecht omschreven worden als Mondriaans. Maar welke grootmeester zijn naam ook aan het genadeschot zou ontlenen, zeker was dat de bal totaal onhoudbaar en perfect in de kruising de voorsprong van Don Bosco opnieuw op de tafel bracht. Monden vielen open en de bezoekende supporters realiseerden zich: dit is uniek.
Bikkelen en combineren tot het eind. Dat zagen we de thuisploeg vol overgave verwezenlijken. De 4-3 over de streep getrokken en zo met meer dan een voldaan gevoel richting kleedkamers. Gestreden en gewonnen. Met 4 fonkelende doelpunten, allen met hun eigen eigenheid. Een prestatie om u tegen te zeggen met lekkere beats en gezapige taferelen in de derde helft als gevolg. De eerste driepunter van het seizoen smaakte botermals en berezoet.
Uw reporter ter plaatse,
T.B.
|
|
| |
|
|
